Ιστορίες του Αιγαίου

Ηταν ένα «φορτωμένο» πρωινό στο Αιγαίο. Ενας τουρκικός σχηματισμός με οκτώ αεροσκάφη είχε μπει στην περιοχή του Κεντρικού Τομέα και λίγα λεπτά αργότερα άλλος ένας με άλλα τόσα μαχητικά εισχωρούσε στο FIR Αθηνών. Οι προθέσεις των Τούρκων ήταν σαφείς. Με τα αεροσκάφη τους οπλισμένα, δεν έκαναν τον κόπο να ακολουθήσουν τις συνοριακές γραμμές αλλά πετούσαν χαλαρά σε ευθεία γραμμή, κάνοντας διαρκείς παραβιάσεις. Ο,τι δηλαδή κάνουν κάθε μέρα...
Στο κόκπιτ του ελληνικού F-16 BLK 52+ ο αντισμήναρχος Πέτρος Ζαφειρίδης είχε ήδη πιάσει στο ραντάρ του τον τουρκικό σχηματισμό. Εχοντας απογειωθεί από τη Λάρισα με άλλο ένα αεροσκάφος, στην τελευταία του αποστολή ως διοικητής της 337 Μοίρας δεν ανησυχούσε. Τον στενοχωρούσε όμως ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά... Από την επόμενη εβδομάδα θα αναλάμβανε έναν κρίσιμο επιτελικό ρόλο και το κόκπιτ του μαχητικού θα ήταν απλά παρελθόν. Δεν δίστασε να αδράξει την ευκαιρία…
Πετώντας πολύ χαμηλά, ο Πέτρος άνοιξε πολύ πλευρικά τη γραμμή πτήσης γνωρίζοντας ότι στη διαγώνιο αυτή τα τουρκικά ραντάρ δεν μπορούν να τον εντοπίσουν. Και εκτελώντας έναν παρατεταμένο κυκλικό ελιγμό βρέθηκε από πίσω τους. Κέρδισε αμέσως ύψος και ανέβηκε σε σημείο υπεροχής. Ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος. Τι κι αν οι παθητικοί αισθητήρες των τουρκικών μαχητικών άρχισαν να ενεργοποιούνται. Το ελληνικό ζευγάρι είχε ήδη εγκλωβίσει και τα οκτώ μαχητικά, στέλνοντας το σχετικό σήμα στα αφτιά των χειριστών τους. Κι αυτοί γνώριζαν ότι αν οι Ελληνες εξαπέλυαν τα όπλα τους, απλά θα καταρρίπτονταν. Εσπασαν το σχηματισμό τους και πήραν το δρόμο της επιστροφής. Αλλωστε, είχαν ηττηθεί κατά κράτος.
Για τον Πέτρο, αυτή η τελευταία φορά ήταν ήρεμη. Εστρεψε νότια και μαζί με το Νο2 του πέρασαν μαζί πάνω από το μνημείο που έχει στηθεί στον Αϊ-Στράτη προς τιμήν του πεσόντος υποσμηναγού Νίκου Σιαλμά, αλλά το οποίο συμβολίζει τις προσπάθειες όλων των Ελλήνων χειριστών στις δεκαετίες του ακήρυκτου πολέμου στο Αιγαίο. Προσπάθειες που όπως γνωρίζει πολύ καλά ο Π. Ζαφειρίδης δεν έχουν πάει χαμένες. Εστω κι αν κι εκείνος, όπως και πολλοί άλλοι, δεν αντιμετώπισε ποτέ τους αντιπάλους όπως ακριβώς θα ήθελε…

Του Γιώργου Δασκαλόπουλου